University has really started
Door: Andrea
Blijf op de hoogte en volg Andrea
19 Oktober 2014 | Verenigd Koninkrijk, Birmingham
Tijdje geleden, dat ik iets van me heb laten horen via deze weg. Moet een goed teken zijn, ik vermaak me hier in ieder geval goed .
Twee weken geleden was de start van de lessen op de universiteit. Toch ga ik vandaag niets vertellen over hoe het op de uni is, te saai nog namelijk. Ik wil jullie vertellen over alle dingen die ik ondertussen al daarnaast heb gedaan.
Voordat ik naar Birmingham kwam, had ik mezelf voorgenomen om alle mogelijkheden die op mijn pad kwamen met twee handen aan te grijpen. En dan bedoel ik voornamelijk mogelijkheden om mijn CV meer uit te breiden. Nu terugkijkend, vind ik dat het me al aardig goed gelukt is.
Het begon twee weken geleden op zondagmiddag. Toen was er een Freshers’ Fair. Hier deden alle verenigingen van de universiteit zich presenteren. Van sportverenigingen, politieke bewegingen, business mogelijkheden tot vrijwilligerswerk. Tijdens deze markt heb ik me ingeschreven voor een Accounting vereniging, een vereniging ‘Aston Women in Business’ en ik heb me ingeschreven voor informatieavond van een organisatie genaamd Aiesec.
De dag erna ben ik gelijk naar de meeting van de accounting vereniging geweest. Eigenlijk vond ik er niet echt iets aan en heb ik besloten om er maar gelijk mee te stoppen, misschien ga ik nog een keertje terug als hun evenement iets interessanter is. Op dinsdag was er een meeting van ‘Aston Women in Business’. Een vereniging onder volledige leiding van alleen maar dames. Tijdens deze meeting deden ze zichzelf en de vereniging voorstellen. Hun missie is om te bewijzen dat vrouwen hetzelfde kunnen bereiken als mannen. Ze steunen op 3 pijlers. Ten eerste willen ze leden in contact brengen met (vrouwelijke) leiders. Ten tweede willen ze alle kennis die ze hebben delen, en hopen ze dat iedereen zijn eigen kennis ook wilt delen. Als laatste hopen ze dat ze je kunnen inspireren zodat je de potentie uit jezelf haalt, en erin gelooft dat ook jij het hoogste kunt bereiken. Door het hele jaar organiseren zij bijeenkomsten, presentaties en workshops om dit te verwezenlijken. Ik had er een heel goed gevoel bij en hoop dat de evenementen net zo goed zullen zijn als ze vertellen.
Op woensdagavond ben ik meegegaan naar een meeting van Aiesec Aston. Deze organisatie is wereldwijd actief in meer dan 120 landen. Eigenlijk had ik voor mezelf al besloten om geen lid te worden, alleen te luisteren naar de informatie, omdat ik het anders misschien veel te druk zou krijgen. Deze organisatie probeert mensen bewuster te maken van de verschillen in de wereld. Door het creëren van stageplekken overal op de wereld proberen ze voornamelijk studenten bewuster te maken van cultuurverschillen. Ook proberen ze studenten in hun eigen stad te overtuigen dat het een ongelofelijke meerwaarde heeft om ergens anders op de wereld stage te gaan lopen. Na de hele informatiesessie kon ik mezelf identificeren met wat ze allemaal verteld hadden. Ik had het gevoel dat ik kon delen wat ik op dit moment meemaak met anderen, en daarmee proberen om iets goeds te doen in de wereld. Er werd gevraagd wie er direct een sollicitatie wilde doen. Gek genoeg bleef ik twijfelen, maar heb het toch maar gedaan. Daarna ben ik een beetje in een rollercoaster terecht gekomen. Op donderdagavond kreeg ik een email dat ik ‘aangenomen’ was. Op dit moment was het in Nederland al na middernacht, dus kon ik thuis niemand bellen, in het huis hier was of iedereen weg of aan het slapen. Delen met iemand kon ik het op dit moment dus niet.. Achja, dan maar vieren in mijn eentje..
Op de zaterdag hadden we gelijk de eerste conferentie. Hier kwamen alle leden bij elkaar van 4 universiteiten hier in de buurt. Ik had nog niemand ontmoet met wie ik zou gaan samenwerken, dus dit was gelijk een hele uitdaging. De hele dag kregen we opdrachten, oefeningen, en uitleg om bekend te worden met het hele concept van Aiesec maar ook leerden we elkaar kennen. Toen ik de zaal binnenkwam aan het begin van de dag, dacht ik dat ik in een verkeerd lokaal was. Er was harde muziek, er waren mensen aan het dansen en eigenlijk stond iedereen gewoon maar wat te vertellen. Aan het einde van de dag begreep ik dat het er allemaal bij hoorde en was ik overrompeld door alles wat ik die dag had meegemaakt.
Afgelopen woensdag hadden we de eerste meeting met onze groep van de universiteit. We kregen een presentatie van het bedrijf Unilever en we hebben elkaar leren kennen. Ik ga werken in een team dat probeert plaatselijke bedrijven enthousiast te krijgen om in hun bedrijf plaats te maken voor een internationale stagiaire. Spannend! Ook kregen we een uitnodiging om deel te nemen aan een landelijke conferentie in november. Echter waren er nog maar 5 plaatsen vrij, dus als je mee wilde moest je snel zijn. Na even denken, mezelf toch opgegeven.. Ondertussen al stap nummer 34560 van alles met beide handen aangrijpen. Maar goed.. in november ga ik dus op conferentie, ergens in Engeland, waar veel grote bedrijven komen.. Aaaaah help als dat maar goed komt, haha
Twee weken geleden was de start van de lessen op de universiteit. Toch ga ik vandaag niets vertellen over hoe het op de uni is, te saai nog namelijk. Ik wil jullie vertellen over alle dingen die ik ondertussen al daarnaast heb gedaan.
Voordat ik naar Birmingham kwam, had ik mezelf voorgenomen om alle mogelijkheden die op mijn pad kwamen met twee handen aan te grijpen. En dan bedoel ik voornamelijk mogelijkheden om mijn CV meer uit te breiden. Nu terugkijkend, vind ik dat het me al aardig goed gelukt is.
Het begon twee weken geleden op zondagmiddag. Toen was er een Freshers’ Fair. Hier deden alle verenigingen van de universiteit zich presenteren. Van sportverenigingen, politieke bewegingen, business mogelijkheden tot vrijwilligerswerk. Tijdens deze markt heb ik me ingeschreven voor een Accounting vereniging, een vereniging ‘Aston Women in Business’ en ik heb me ingeschreven voor informatieavond van een organisatie genaamd Aiesec.
De dag erna ben ik gelijk naar de meeting van de accounting vereniging geweest. Eigenlijk vond ik er niet echt iets aan en heb ik besloten om er maar gelijk mee te stoppen, misschien ga ik nog een keertje terug als hun evenement iets interessanter is. Op dinsdag was er een meeting van ‘Aston Women in Business’. Een vereniging onder volledige leiding van alleen maar dames. Tijdens deze meeting deden ze zichzelf en de vereniging voorstellen. Hun missie is om te bewijzen dat vrouwen hetzelfde kunnen bereiken als mannen. Ze steunen op 3 pijlers. Ten eerste willen ze leden in contact brengen met (vrouwelijke) leiders. Ten tweede willen ze alle kennis die ze hebben delen, en hopen ze dat iedereen zijn eigen kennis ook wilt delen. Als laatste hopen ze dat ze je kunnen inspireren zodat je de potentie uit jezelf haalt, en erin gelooft dat ook jij het hoogste kunt bereiken. Door het hele jaar organiseren zij bijeenkomsten, presentaties en workshops om dit te verwezenlijken. Ik had er een heel goed gevoel bij en hoop dat de evenementen net zo goed zullen zijn als ze vertellen.
Op woensdagavond ben ik meegegaan naar een meeting van Aiesec Aston. Deze organisatie is wereldwijd actief in meer dan 120 landen. Eigenlijk had ik voor mezelf al besloten om geen lid te worden, alleen te luisteren naar de informatie, omdat ik het anders misschien veel te druk zou krijgen. Deze organisatie probeert mensen bewuster te maken van de verschillen in de wereld. Door het creëren van stageplekken overal op de wereld proberen ze voornamelijk studenten bewuster te maken van cultuurverschillen. Ook proberen ze studenten in hun eigen stad te overtuigen dat het een ongelofelijke meerwaarde heeft om ergens anders op de wereld stage te gaan lopen. Na de hele informatiesessie kon ik mezelf identificeren met wat ze allemaal verteld hadden. Ik had het gevoel dat ik kon delen wat ik op dit moment meemaak met anderen, en daarmee proberen om iets goeds te doen in de wereld. Er werd gevraagd wie er direct een sollicitatie wilde doen. Gek genoeg bleef ik twijfelen, maar heb het toch maar gedaan. Daarna ben ik een beetje in een rollercoaster terecht gekomen. Op donderdagavond kreeg ik een email dat ik ‘aangenomen’ was. Op dit moment was het in Nederland al na middernacht, dus kon ik thuis niemand bellen, in het huis hier was of iedereen weg of aan het slapen. Delen met iemand kon ik het op dit moment dus niet.. Achja, dan maar vieren in mijn eentje..
Op de zaterdag hadden we gelijk de eerste conferentie. Hier kwamen alle leden bij elkaar van 4 universiteiten hier in de buurt. Ik had nog niemand ontmoet met wie ik zou gaan samenwerken, dus dit was gelijk een hele uitdaging. De hele dag kregen we opdrachten, oefeningen, en uitleg om bekend te worden met het hele concept van Aiesec maar ook leerden we elkaar kennen. Toen ik de zaal binnenkwam aan het begin van de dag, dacht ik dat ik in een verkeerd lokaal was. Er was harde muziek, er waren mensen aan het dansen en eigenlijk stond iedereen gewoon maar wat te vertellen. Aan het einde van de dag begreep ik dat het er allemaal bij hoorde en was ik overrompeld door alles wat ik die dag had meegemaakt.
Afgelopen woensdag hadden we de eerste meeting met onze groep van de universiteit. We kregen een presentatie van het bedrijf Unilever en we hebben elkaar leren kennen. Ik ga werken in een team dat probeert plaatselijke bedrijven enthousiast te krijgen om in hun bedrijf plaats te maken voor een internationale stagiaire. Spannend! Ook kregen we een uitnodiging om deel te nemen aan een landelijke conferentie in november. Echter waren er nog maar 5 plaatsen vrij, dus als je mee wilde moest je snel zijn. Na even denken, mezelf toch opgegeven.. Ondertussen al stap nummer 34560 van alles met beide handen aangrijpen. Maar goed.. in november ga ik dus op conferentie, ergens in Engeland, waar veel grote bedrijven komen.. Aaaaah help als dat maar goed komt, haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
